Info over Oorlogsgraf.nl

Laatste wijziging: 1 februari 2024.

Welkom op deze site. Mijn naam is John en ik fotografeer graag in mijn vrije tijd oorlogsgraven en oude burgerbegraafplaatsen.
De interesse in WW2 is er sinds de middelbare school wel geweest. Toen voor het eerst kamp Vught bezocht, het museum en de fusilladeplaats aldaar.
pas de laatste jaren is de interesse wat concreter geworden doordat ik het combineer met de hobby fotograferen.

De site kan het best bekeken worden op een groot scherm. De foto’s zijn veelal bedoelt om op grote schermen te kijken, niet op telefoonschermpjes.

Rare hobby….. graven fotograferen.

Ja dat hoor ik wel eens. Ik fotografeer graag maar je moet wel een onderwerp hebben wat je aanspreekt anders stop je er snel weer mee.
Zoals ik al aanhaalde ben ik sinds de middelbare school al geïnteresseerd in de 2e wereldoorlog. Vooral tastbare authentieke zaken bezoeken fascineren mij. Ik wil graag op de plek staan waar iets zich heeft afgespeeld. Slagvelden, oude bunkers en begraafplaatsen zijn indrukwekkend omdat je hier je gedachten kunt laten gaan. 

Voor mij geen drukke stranden, concerten, evenementen enzovoort. Ik loop liever in mijn eentje over een begraafplaats. Rustig op een bankje zitten, niemand die aan je kop zeurt. Als introvert ben ik graag alleen en niet echt spraakzaam tenzij je dezelfde interesses hebt als ik, dan kan ik uren praten. Het grote voordeel van begraafplaatsen, de meeste mensen hebben daar andere zaken aan hun hoofd dan praten over voetbal of andere onderwerpen die mij helemaal niet interesseren.

Begraafplaatsen

Ik bezoek begraafplaatsen van beide zijdes, dus naast geallieerde ook de Duitse. Ik zoek daarbij graag bepaalde graven op die een verhaal hebben. Dit kan een triest verhaal zijn, juist een mooi of een gruwelijk verhaal.
Je hierbij verdiepen in de geschiedenis boeit mij. Eventuele (korte) verhalen op de site probeer ik zo neutraal mogelijk te brengen. Vooral bepaalde achtergronden van Duitse graven kunnen bij sommige mensen verkeerd vallen. Geen enkel verhaal, foto of andere info is bedoeld als verering of verheerlijking van het naziverleden. Ik behandel op deze site graven van allerlei type Duitsers. Dit kunnen ‘helden’ zijn, kinderen maar net zo goed SSers. Ook Nederlanders die voor de Duitse zijde gekozen hebben komen aan bod.

Sommige mensen zijn van mening dat je dit moet doodzwijgen en al helemaal niet moet laten weten waar bepaalde personen liggen of aandacht op vestigen. Ze verdienen geen aandacht is vaak het motto. Ze verdienen geen verering, maar het verhaal dient wel vertelt te worden.
Ik ben dus van mening dat je dit juist wel mag behandelen en benoemen om zo wat bij te leren. Geschiedenis moet je niet wegstoppen wanneer het je niet aanstaat. Of je het leuk vindt of niet, het is een onderdeel van onze geschiedenis.

Iedereen die boeken leest over de oorlog en met name de holocaust weet waartoe de nazi’s in staat waren. Verdiep je bijvoorbeeld eens in wat de SD allemaal gedaan heeft in Nederland. De martelpraktijken, de vele executies. Een mensenleven was niet veel waard bij die mannen.
Ik persoonlijk zal hierom nooit nazi’s herdenken. Ik zie vaak de kreet “ja maar, het was ook iemands zoon” of “ook zij hebben recht op rust en vergiffenis”. 

Je weet echter in heel veel gevallen niet wat de persoon achter de grafsteen heeft uitgespookt. Hoeveel mensen hij de dood ingejaagd heeft. Misschien nul, misschien honderden en misschien heeft hij er velen gered. Van beiden zullen er op Duitse oorlogsbegraafplaatsen liggen.
Maar je weet vaak niet wie wat gedaan heeft. Daarentegen ga ik niemand verbieden iemand te herdenken. Dat is aan die persoon zelf. Als tip wil meegeven: Herdenk wel om de juiste reden als je dat doet, niet enkel “omdat hij jong was”, of er aardig uitzag of omdat het iemands zoon was. Hitler was iemands zoon. Himmler was iemands zoon. Je kunt wel iemands goede (laatste) daden herdenken mijn inziens. De daad ansich dus. Bijvoorbeeld het redden van onschuldige levens. 
Ik kreeg als tip eens de pdf geschreven door Rik Peels door te lezen over herdenken. Helaas staat het niet meer online op zijn site, mocht je interesse hebben kan ik het je wel sturen.

Ysselsteyn.

De focus van deze site richt zich op de Duitse begraafplaats Ysselsteyn.
Deze bezoek ik 10+ keer per jaar om voor mijzelf een database op te bouwen. Mijn interesse gaat vooral uit naar de onderstaande gebieden.
– SDérs
– Kinderen (burgers) onder de 18 jaar
– Nederlanders
– Vrouwen
Rangen

Vandaar dat je de meeste artikelen en nieuwsberichten over Ysselsteyn zal zien. 
Ik benadruk dat ik zelf geen diepgaand onderzoek uitvoer. Ik beperk mij tot het zoeken in bestaande databases zoals Find a grave en Ancestry en lees daarnaast veel boeken over de oorlog in Nederland. De info die ik daarin vind verwerk ik vaak weer in mijn database. 

Erevelden

Wat mij ook erg boeit zijn de Nederlandse erevelden Loenen-Bloemendaal-Grebbeberg. Hier liggen de Nederlandse helden begraven die nooit vergeten mogen worden. Deze probeer ik ook minimaal eens per jaar te bezoeken. Vooral Loenen vind ik een machtige plek om rond te lopen waar je eigenlijk niet op uitgekeken raakt. Niets is hetzelfde. Geen strakke lijnen maar gewoon bospaden en enorm veel interessante verhalen. 

De WW2 begraafplaatsen en monumenten voor de geallieerden fotografeer ik wel regelmatig maar behandel ik hier niet of nauwelijks. Zij hebben gezorgd dat we vandaag de dag in vrijheid mogen leven maar om een beetje onderscheidend te zijn met andere websites bericht ik hier zelden over. 

WW1

Elk jaar probeer ik ook de regio Ieper te bezoeken al lukt dat de laatste tijd wat minder. De talloze begraafplaatsen maar ook de voormalige slagvelden, mijnkraters en bunkers maken duidelijk dat hier ruim 100 jaar geleden veel leed is geleden. Op sommige plekken kun je de waanzin van oorlog gewoon voelen.
Het nadeel van de regio Ieper is dat je de busladingen vol toeristen moet ontwijken als je rustig wilt fotograferen. Geduld is een schone zaak.

Plaats een reactie