Laatste wijziging: 1 februari 2024.
Van de 4 Duitse begraafplaatsen uit de eerste wereldoorlog is Vladslo nr 3 qua grootte. Er liggen 25.645 slachtoffers begraven op de bijna 1 hectare grote begraafplaats.
Geschiedenis Vladslo
In heel België waren er maar liefst 678 Duitse begraafplaatsen. Enkel rond Vladslo al 5 stuks. Dit aantal is 1954 gereduceerd tot 4.
Tot dan lagen er op Vladslo ‘maar ‘3283’ graven. De begraafplaats had toen nog Eikenhouten kruisen maar om ruimte te winnen is gekozen voor houten blokjes met bronzen naamplaatje die nauwelijks boven de grond uitstaken. Begin jaren 70 zijn de huidige granieten grafstenen met 20 namen erop in gebruik genomen.
Naar mijn persoonlijke mening doen dit soort liggende stenen geen recht aan een begraafplaats. Je mist hierdoor de impact van de aantallen gesneuvelden die hier liggen.
Rij aan rij kruisen zover je kunt kijken geeft in 1 sec weer hoeveel mensen er gesneuveld zijn. Dat geeft een eerste indruk die je nooit vergeet. Bij dit soort liggende stenen heb ik dit absoluut niet.
Treurend ouderpaar
Bij binnenkomst kijk je over de hele begraafplaats uit waarbij recht vooruit een 2tal beelden staan. Peter Kollwitz, musketier sneuvelde op 23 oktober 1914 en lag jarenlang begraven op de begraafplaats het Roggeveld. De rouwende ouders waaronder moeder Käthe Kollwitz bezocht daar het graf van hun zoon.
Geïnspireerd op wat ze zag creëerde ze het beeldenkoppel wat een rouwende vader en moeder voorstelt. In 1932 werd het granieten beeld geplaatst op de begraafplaats het Roggeveld. Later toen de begraafplaatsen samengevoegd werden tot 4 stuks ging het graf van Peter en uiteraard de beelden mee naar Vladslo. Voor het vaderbeeld ligt Peter begraven.
Praktische informatie
Adres:België, Vladslo. Straatnaam-Houtlandstraat
Openingstijden: Zonsopgang tot zonsondergang.
Parkeren: Aan straatzijde zijn parkeervakken voor auto’s en bussen.
Verdere informatie: Als je autonavigatie gebruikt, kijk dan voor je aankomt waar je als volgende punt naar toe moet. Ik heb nu al meerdere malen meegemaakt dat de autonavigatie geheel van het padje is en noord/zuid gewoon omdraait. Ook de GPS op de telefoon kan er geen wijs uit. Geen idee of daar een stoorzender in de buurt zit, maar je moet kilometers rijden voor je GPS weer de juiste route aangeeft.
In het ontvangstgebouw kun je een bezoekersregister tekenen.
Als je door de ingang kijkt zie je achteraan de beelden van het treurend echtpaar
De treurende moeder voor het graf van haar zoon
